fēn
芬
bì
苾
芬fēn(ㄈㄣ)
⒈ 花草的香气:芬芳。清芬。芬香。
fragrance、sweet smell
形声:从艹、分声
fragrance, aroma; perfume
苾bì(ㄅ一ˋ)
⒈ 芳香:“椒兰芬苾,所以养鼻也。”
形声:从艹、必声
smell, fragrance, aroma