háng
吭
ài
嗌
吭háng(ㄏㄤˊ)
⒈ 喉咙,嗓子:引吭高歌。
吭kēng(ㄎㄥ)
⒈ 出声,发言:吭气。吭声。
throat、utter a word
形声
throat
嗌yì(一ˋ)
⒈ 咽喉。
嗌ài(ㄞˋ)
⒈ 〔嗌嗌〕笑声,如“一幸得胜,疾笑嗌嗌”。
⒉ 咽喉窒塞,噎。
the throat; to quarrel, choke