kěn
啃
kěn
啃
chī
哧
chī
哧
⒈ 形容说话吞吞吐吐。
引梁斌《红旗谱》三:“朱老忠一问, 严志和红了脸,怯生生楞了一下,啃啃哧哧说:‘我要闯关东,离开这个愁根子。’”
啃
⒈ 一点一点地咬下来:啃啮。啃噬。啃骨头。啃玉米。
gnaw、gnaw at、gnaw into、nibble、nibble at
形声:从口、肯声
gnaw, chew, bite
啃
⒈ 一点一点地咬下来:啃啮。啃噬。啃骨头。啃玉米。
gnaw、gnaw at、gnaw into、nibble、nibble at
形声:从口、肯声
gnaw, chew, bite